Zupełnie inne podejście, brak wzajemnych pretensji i skakanie sobie do przysłowiowych "gardeł" miało swoje odzwierciedlenie w meczu.
Siedziało przyjęcie (oczywiście nie ustrzegliśmy się tam błędów - czasem dość szkolnych gdy wracająca piłka lądowała w boisku ku ogólnemu "zdziwieniu" naszej ekipy na zasadzie "Co ona tu robi i jakim cudem wróciła?....") jednak nie było tragicznie.

W ataku "brylował" dziś Michał (vel. Parasol - nick rozpoznawczy z TOP GUN ) jak również Kuba "Bob Budowniczy" walący piły z wysokości 4 piętra . Reszta ekipy wtórowała jak mogła najlepiej kończąc ile się tylko dało.
Ważny fakt - nasz sypacz wytrzymał ciśnienie i z niewielkim, ale jednak, uśmiechem na twarzy dzielił to co udawało nam się do niego dograć po odbiorze.
Dość fajnie zadziałały nasze środki - pomagając w bloku i kończąc, czasem dość efektownie i efektywnie, otrzymywane piłki.
No i sprawa równie ważna po ostatnim meczu - nasza libero dzielnie "śmigała" w boisku i widać, że po poprzednich "przejściach" śladu nie ma.
Ale coby równowaga w naturze pozostała - ja dzielnie przyjąłem piłę na dzioba - niewiele brakowało a wróciłaby w boisko Spikera...
Ostatni set to gonitwa Dezerterów za Spikerem - pod koniec seta było już 17:23 w plecy, ale jakoś udało się dogonić rywali i przechylić szalę zwycięstwa na swoją stronę.
Co cieszy mnie najbardziej - polowałem z blokiem na Bociana, który sukcesywnie mijał mnie w ataku jak małe dziecko przez cały mecz ale w końcu (pod sam koniec) wreszcie się na niego nadział
Pozdrowienia dla przeciwników za świetne spotkanie, bo z boku mecz musiał się podobać a walka na parkiecie była do końca i o każdą piłkę.