Waszą największą obawą nie jest to, że jesteście zbyt słabi lecz to, że jesteście zbyt potężni. To Wasz blask Was przeraża nie słabość. Umniejszanie swoich umiejętności nie służy drużynie...

...Nie kulcie się tylko po to żeby inni nie czuli się przy Was niepewnie. Przyszliście na świat by grać, a umiejętności są w każdym z Was. Kiedy Wasze gwoździe niszczą parkiet nieświadomie inspirujecie innych by robili to samo. Uwalniając się od własnych obaw wyzwalacie innych.


Tak chyba przemówił trener AZS ZUT do swoich graczy przed meczem z hegemonem zeszłorocznych rozgrywek Espadonem, ponieważ to co działo się na boisku było nie do opisania... Mniej więcej coś w stylu rozpędzonej gruszki budowlanej z hukiem miażdżącej dom o ścianach grubszych niż ściany bunkra Hitlera. Z taką siłą musiała zmierzyć się drużyna Espadonu.

Witajcie nazywam się KruK mieliście już okazję zetknąć się z moimi relacjami z meczów 1 jaki i 4 ligi wtedy to publikowałem pod nickiem Kauczuk.

Niezależnie od zainteresowania szczecińską ligą jestem pewien, że większość osób zna lub chociaż kojarzy Espadon a także każdy ślepo obstawiał wygraną tej drużyny w typerze. Dzieje się tak ponieważ przeszło od 3 lat drużyna gospodarzy była niekwestionowanym liderem SALPS. Espadon pierwszej ligi męskiej był szczecińskim odpowiednikiem Skry Bełchatów. Jej jedynym zajęciem było miażdżenie kości swoich przeciwników przy pomocy żółto-niebieskiej komety z napisem Mikasa.

Natomiast AZS ZUT każdego roku się zmienia ktoś przychodzi ktoś odchodzi, drużyna ta jest jak białe pranie do którego ktoś omyłkowo dodał kilka kolorowych rzeczy. Co roku nie wiesz czego się spodziewać. Czy w tym roku udało im się redefiniować pojęcie dobrej gry? Czy może ich zachowanie na boisku przypominało zachowanie pawiana po lobotomii? Zatem przekonajmy się…

Pierwszy set nie był popisem gospodarzy. Prawie nic nie grali mało blokowali a akcje były tak rzadkim gościem jak inteligentny poseł w sejmie. Wydawali się być zaskoczeni dobrą postawą swojego antagonisty, którzy poza dobrą zagrywką bezlitośnie smagali swoich przeciwników atakami o mocy porównywalnej z siłą wybuchu supernowej. Jedyny słabszy momentem ZUTu trafił się po przerwie gdy zaskoczeni goście dali sobie wyrwać parę punktów. Pierwszy set okazał się zacnym widowiskiem ale jakoś specjalnie nie zapadł mi w pamięć nic ciekawego ani spektakularnego się nie stało. Natomiast jego skutki mentalne były brzemienne w skutkach dla naszych protagonistów.

Set drugi to już ewidentne zniechęcenie Espadonu. Ich obecność na boisku była podobna do zachowywania faceta zmuszonego do pójścia na zakupy z żoną, córką, teściową i wszystkimi ich koleżankami po wszystkich lumpach w mieście. Zachowywali się jakby dostali pod choinkę cztery pary skarpetek i jednorazowe maszynki Bic`a. Przeczuwali, że gra będzie należeć do świetnie grającego ZUTu, który zmasakruje ich jak huragan Katrina Nowy Orlean. Set pełny był zacnych zagrań, gry skrzydłami, przez środek, a także z drugiej linii. Można było zobaczyć piękny samolot w wykonaniu zawodnika AZSu w koszulce z numerem 2. Przez chwile myślałem że jestem w Goleniowie. W tym secie niekwestionowanym liderem był ZUT, a w drużynie AZSu najlepszym był Daniel Zabłocki, który stał się swego rodzaju nemezis, katem i oprawcą Espadonu. Atakował praktycznie ze wszystkiego, a nasi protagoniści nie mieli na niego żadnego pomysłu. Wyglądało to jakby Daniel traktował blok Espadonu jak dziurawe łachmany bezdomnego, świeżo po łamaniu, a efekty jego ataków mogłyby zabić każdego epileptyka znajdującego się na trybunach.

Natomiast trzeci set to totalny luz ze strony AZSu. Przez chwile zastanawiałem się czy to ta sama drużyna. Przypominali trochę obietnice przed wyborcze, przed wszystko będzie dobrze, a po wyborach jest jak zwykle albo gorzej. A co z Espadonem ? Tu Was zaskoczę… Nic, czyli grali to co grali, nie poprawili gry, to nie oni zaczęli lepiej grać tylko ZUT przestał. Na swoje szczęcie dość szybko się ogarnęli i zakończyli mecz 3 do zera.

Podsumowanie zacznę do Espadonu. Jest to drużyna, która trzyma niezły poziom. Nie rewolucjonizują ani ligi, ani nie powalają poziomem serwowanej ekscytacji. Są natomiast uszytym na miarę produktem, który spełnia swoją role i dostarcza naprawdę przyjemnej rozrywki w klasycznym stylu. W skrócie szał macic i próchnica zębów to to nie jest.

Co się tyczy ZUTu, to pole, zagrywka i blok była na swoim miejscu i na poziomie, który się dobrze ogląda. Po tym meczu może wydawać się, że jedynym ich celem jest oranie parkietu klatami swoich antagonistów. Ciężko kogoś wyróżnić bo w siatkówce liczy się cały zespół ale w drużynie ZUTu najlepszy był Daniel Zabłocki natomiast w Espadonie był to zawodnik z numerem 11. Jedyne czego żałowałem na meczu to fakt, iż nie miałem pilota z funkcją wyciszenia kibicujących rezerwowych. Nie żebym negował samo kibicowanie, ale siła głosu rezerwowych AZSu była by w stanie powalić mury Jerycha :) .

To by było na tyle…
Dziękuję i Let`s rock!!!

ps. wstęp inspirowany przemówieniem Nelsona Mandeli.