No witam panie Zbigniewie. Na samym początku chciałbym złożyć panu gratulacje. Po serii błędów popełnionych przez pana i pańską stronę internetową, po raz pierwszy od początku istnienia espolsalps.pl wykazał się pan udaną akcją marketingową, która odniosła spodziewany sukces, czyli zwiększenie zainteresowaniem oficjalną stroną rozgrywek.

Wystarczyło podać kontrowersyjny tytuł i potem wystukiwać klawisze jak leci, niekoniecznie spójnie i logicznie. Ważne by treść skwierczała.

A to, że w pana "akcji" pojawia się nazwisko mojego ojca i nazwa gazety, której progi czasem przekraczam, powoduje, że przez przypadek mógłbym atak na "tego Dworzyńskiego" traktować jako personalną napaść na moją osobę. Pan Maciejewski, tak zasłużona dla szczecińskiej siatkówki osoba, chciałaby atakować takiego maluczkiego człowieka jak ja? Nie, to nie może być prawdą. PRAWDĄ, na której wszystkim nam tak zależy. Na szczęście słowa, jakie widnieją tuż po nazwisku kończącym się na "ski" kategorycznie wykluczają, jako celem ataku miałbym być właśnie ja. Bardzo się cieszę, że pomimo tylu niechęci do mojej osoby jednak pominął pan dvoorka, bo przecież w pana tekście jak byk widnieje sformułowanie:

"Redaktorzy typu Pan Dworzyński, na łamach Głosu Szczecińskiego, piszą nieautoryzowane dzieła, powołując się na rzekome moje wypowiedzi, które oczywiście nie miały miejsca."

Co mnie, dvoorka ze wsi, dyskwalifikuje z obsady teatrzyka pana Maciejewskiego? Z tego co wiem i pamięć mnie nie myli, to pana wypowiedzi w 2012 roku na łamach Głosu Szczecińskiego nie wykorzystywałem.

Kiedy było trzeba i wypadało pochwaliłem. Temu pan nie zaprzeczy. Kiedy o pana rozgrywkach pisze się w sposób dobry, to słońce jest żółte i trawa zielona. Jak to w życiu, nie zawsze jest dobrze. Każdy lubi otrzymywać wirtualne medale, które można sobie przypiąć do wirtualnej piersi. Kiedy przychodzi jednak moment lub co gorsza momenty i słusznie się obrywa, wtedy nastrój już nie taki. Niebo staje się pochmurne, a trawa bywa zaorana. Bolą fakty i co gorsza tęsknota za czasami cenzury powraca. Coś czego ja młody nie znam, a na historii opowiadali. Kto by się spodziewał, że przy okazji siatkówki cenzurki można liznąć.

Pan Maciejewski sugeruje, że piszę bzdury, jestem nierzetelny i wykorzystuję jego wypowiedzi, które nie miały miejsca. W takim razie panie Zbigniewie będę wdzięczny za wskazanie choćby przecinka, który był zakłamany, jednej litery, która mijała się z prawdą i spacji, która krzywdzi. Bo doprawdy gdybym herbatę pijał z Wisławą Szymborską i w statki grywał z Henrykiem Sienkiewiczem, to nie jestem w stanie nabyć takich umiejętności, by na niekorzyść modyfikować pana wypowiedzi bez ich rzeczywistego wykorzystania...

To tak jakby mieć pretensje do Maryli Rodowicz, że mając rude włosy fałszuje śpiewając o "Baśce, która miała fajny biust", a Zbigniew Wodecki to już nie ten sam gitarzysta, kiedy grał na bębnach w Queen.

Ja, szczekający piesek, który milczy i siedzi z podkulonym ogonem, kiedy wejdzie tylko na pana tereny - (sformułowanie nieprzypadkowe i panu nie obce) pytam, czy ma pan świadomość tego, że gdybym był tak złym człowiekiem za kogo pan mnie ma i próbuje do tego przekonać innych, to mógłbym przyjąć pana brzydką strategię?

O niej za chwilę. Bo wydaje mi się, że nadeszła pora na fragment o tym dlaczego nie może dojść do porozumienia dwóch Maciejów: Ewskiego i Sośnickiego. Otóż do tego niezbędny jest kompromis i dialog. Co niejako wyklucza się przy osobie, która każde nieporozumienie zamiast wyjaśnić w cztery oczy, woli w programie Anny Marii Wesołowskiej. Żeby była jasność, nie chcę znów mieszać się w spory salpsoespolowskie, ale wielu z nas mimo jego dobrego serca, poznała charakterność Soho. Tym bardziej potrzeba, jak apeluje wielu z Was, dialogu. Konstruktywnego i nie z perspektywy wokandy.

No to wracamy do tej strategii.

Wielokrotnie odgrażał się pan, że spotkamy się w sądzie. Masakiera, mówią młodzi ludzie (ja też). Amatorskie rozgrywki, w których 98% startujących drużyn jest amatorami, mające służyć zabawie, a tutaj o wymiarze sprawiedliwości mowa.

Gdyby teraz przyjąć pana strategię równie dobrze to ja mógłbym odszczekać się sądem, jak ma to w zwyczaju mały piesek i jego podkulony ogon. Ja w takich zabawach nie mam zamiaru uczestniczyć. Proszę tylko o jedno, może mnie pan nie lubić. Może pan nie pomagać mojemu zespołowi, proszę jednak nie oczerniać mojego nazwiska na swojej prężnie rozwijającej się stronie. Wiem, że niewiele osób tam zagląda, ale proszę uszanować tą śladową ilość, która jednak oficjalną stronę rozgrywek uruchamia i nie karmić ich kłamstwami. Hał hał.

Marcin Dworzyński