Z każdym sezonem coraz młodsze, z każdym sezonem silniejsze, z każdym sezonem... ehh...
Miało tu być coś mądrego, jednak sobotni poranek przerasta moje ambicje.

Dla gospodyń był to już trzeci mecz w tym sezonie z wolą podtrzymania serii zwycięstw "do zera". Przyjezdne w pierwszym meczu sprowadziły na pobocze Stowarzyszenie Kierowca PL, więc morale w ich szeregach były wysokie.

Jak teraz przejść do relacji z meczu?
Ta sobota...

Na rozgrzewce bardzo korzystne wrażenie sprawiły Politechniczki, co jednak nie przełożyło się na cały mecz a w szczególności na pierwszego seta.
Pierwszą zmianę trener gości (występujący na co dzień w Cewar - King) zmuszony był dokonać już przy stanie 0-4.
Sztuczka ta nie wytrąciła z rytmu gospodyń które zdobyły trzy kolejne punkty.
0-7 i co? I czas (po ang. time).
Co było przyczyną delikatnego nokautu już na wstępie? Ani jedna choćby próba wyprowadzenia ataku oraz chaos w grze.
Tuż po czasie nastąpił pierwszy atak lecz... w taśmę.
Pierwszy punkt Pe eS zdobyły przy stanie 10-0 dla ZNP.
Jedyny przebłysk na jaki było stać je w tym secie to zdobycie trzech punktów z rzędu i odrobienie strat do 17-7. Set skończony do 12 i drżyjcie Ci którzy nie zatypowali 3:0 dla v-ce mistrzyń...

Drugi set miał już zupełnie inne, lepsze oblicze zarówno dla piętnasto-osobowej widowni jak i samych bohaterek widowiska.
Gra toczyła się punkt za punkt ze zmiennym prowadzeniem.
Dłuższe wymiany dzięki dobrej grzej w obronie, miały prawo się podobać.
Mniej więcej od stanu 10-10 ZNP zirytowany, że przyjezdne kroczą za nimi dzielnie na tablicy świetlnej, odskakuje na kilka punktów.
Przewaga została utrzymana do samego końca po mimo ostatniego zrywu Politechniczek. Wcześniej ZNP wziął czas kiedy to przewaga stopniała do dwóch punktów (18-16). Punkt stracony po bardzo długiej wymianie i solidnej porcji pisków (moje uszy!) podziałał na v-ce mistrzynie.

Już prawie koniec relacji i położę się spać...

Przyznam szczerze, że ostatniego seta opiszę bardzo ogólnikowo (pozdrawiam moją polonistkę która zawsze tak mawiała po przeczytaniu moich wypocin).
Trzecia partia rozpoczyna się zaskakująca.
Politechnika Szczecińska przejmuję inicjatywę i prowadzi 6-1.
Gra toczy się dalej, dwa błędy w wystawie palcami i mamy już 10-4.
Co było dalej? Umilając sobie czas rozmową z jedną z wielokrotnych medalistek SALPS od czasu do czasu rzucałem okiem na arenę zmagań.
Można stwierdzić tak, piłka fruwała ale częściej pan Hubert wskazywał ręką w stronę gospodyń. W środku seta sześć punktów przewagi zamieniło się w cztery punkty straty i ZNP niczym Jamajczyk Bolt dotarł do mety. (Nie było rozkładania rąk).

Przed meczem kilka osób stwierdziło, że będziemy świadkami kilku setów, jednak boisko zweryfikowało wszystko. Po mimo przegranej, zespół Politechniki, (nie wliczając) pierwszego seta, pozostawił bardzo pozytywne wrażenie. Na pochwałę, zasługuję poruszanie się po parkiecie i gra w obronie. (Brawa dla pani libero). Brakowało jednak kogoś z kończący atakiem.
Co do postawy ZNP... a zresztą, dobrze było.

dla salps.szczecin.pl

Marcin Dworzyński

Związek Nauczycielstwa Polskiego vs Politechnika Szczecińska 3:0 (25-12, 25-21, 25-21)