Dla licznie zgromadzonej publiczności w szczecińskim Madison Square Garden mecz pomiędzy Wiko i Politechniką Szczecińską okazał się być ciekawym i wcale nie jednostronnym widowiskiem. Oba zespoły pokazały trochę dobrej siatkówki, choć nie ustrzegły się błędów, po których samym zawodnikom ręce opadały.

Wiko-Politechnika 1-3 (22:25, 20:25, 25:19, 16:25)

Wielkiej relacji ze szczegółami nie będzie, bo strażackich notatek nie robiłam, a że szanowny Strażak podjął w dniu dzisiejszym strajk (choć nie głodowy) zmuszona zostałam do sklecenia kilku zdań.

Początek meczu należał do gospodarzy. W dość prosty sposób zdobyli 2 punkty, ale równie łatwo i szybko zaraz je oddali. Oba zespoły ciosały mocno i dość skutecznie. Dobrze funkcjonował też blok, szkoda tylko, że tak często ręce środkowych Wiko lądowły w siatce, bo wtedy byłoby jeszcze ciekawiej. Takie proste błędy sprawiły, że akademicy spokojnie mogli kontrolować grę w ostatnich piłkach.

Druga partia dość wyrównana w całym swoim przebiegu. Wiko stanęło dopiero w końcówce. Zaciął się przede wszystkim odbiór zagrywki rywala i seta można było spisać na straty.

Niemoc Wiko przeszła w trzecim secie na Politechnikę. Studenci słabo przyjmowali serwisy rywali, a momentami w dość banalny sposób oddawali punkty przeciwnikom, patrząc jak piłka spada im w boisko. Nie pomogły czasy, nie pomogły zmiany. Za to rozkręcające się Wiko poczuło szansę na zdobycie kolejnej również i czwartej partii.

A ta, to była istna huśtawka nastrojów po obu stronach siatki. Początek lepszy dla gospodarzy. Potem na bodaj 3 punktowe prowadzenie wychodzą goście. Za chwilę zastój akademików wykorzystują zawodnicy Wiko, ale po chwili stanęli i to na dobre. I znowu zaciął się odbiór. I nim się Wiko obejrzało było po secie i po meczu.

Pozdrawiam